محققان با مطالعه بر روی رشتههای عصبی واگ، متوجه شدند که با استفاده از پالسهای الکتریکی شدت پایین میتوان التهاب بدن را کاهش داد. در این پژوهشها مشخص شدهاست که میتوان به کمک زیستالکترونیک اثرات جانبی درمان را کاهش داد و ابزارهای کوچکتری برای این کار طراحی کرد.
موسسه تحقیقات پزشکی فیناشتاین( Feinstein) و شرکت پزشکی ستپوینت( Setpoint) بهعنوان یک شرکت فناوریهای زیستپزشکی، نتایج تحقیقات خود را بر روی پتانسیل درمانی روش تحریک رشتههای عصبی واگ( جفت دهم عصب جمجمه که با اندامهای بدن و سینه مرتبط است.- مترجم) منتشر کردند. در مقاله منتشر شده، اثرات متقابل تحریکات الکتریکی رشتههای عصبی بدن برای کاهش التهاب به عنوان یکی از اهداف اساسی زیستالکترونیک بررسی میشود.
قبل از این مطالعه مشخص نبود که کدام دسته از رشتههای عصبی واگ مسئول کاهش فعالیتهای التهابی بدن هستند ولی یافتههای این مقاله نشان میدهد که فعالسازی هر کدام از رشتههای عصبی حسی یا محرک باعث کاهش التهاب میشود.
دکتر کوین ترسی مدیرعامل موسسه فیناشتاین در این رابطه میگوید:« شناسایی نقش دقیق هر یک از رشتههای عصبی مختلف در واکنشهای التهابی، دانش ما در مورد سیستم عصبی مرکزی و اعصاب واگ را افزایش میدهد. علاوه بر این در حال حاضر میدانیم که تحریک یک رشته عصبی برای زمانی اندک به اندازه نیم میلیثانیه برای مهار تولید TNF(گروهی از سیتوکینها که باعث مرگ سلولها میشوند) کفایت میکند.»
پس از تعیین رشتههای عصبی فعال در زمان تحریک رشته عصبی واگ، محققان متوجه شدند که تنها یک پالس الکتریکی با شدت پایین و زمان کم برای کاهش تولید سیتوکینهایی که باعث التهاب میشوند، نیاز است. تکرار پالسها در این آزمایش باعث افزایش موفقیت درمان نشد و نشان داد که یک پالس محرک تنها، به صورت بالقوه کافی است. یاکو لوین پژوهشگر ارشد در شرکت پزشکی ستپوینت نیز میگوید:« مشاهده نتایج موفقیتآمیز استفاده از جریانهای الکتریکی شدت پایین، یافته مهمی بود که توان بالقوه برای کاهش اثرات جانبی را نشان میدهد، همانطور که امید برای کوچکسازی ابزار را افزایش میدهد.»
یافتههای این مقاله یک قدم رو به جلوی دیگر برای زیستالکترونیک را نشان میدهد که همان همگرایی پزشکی مولکولی، مهندسی زیستی و علوم اعصاب میباشد. اصلیترین هدف زیستالکترونیک، فراهمآوری یک روش درمانی جایگزین برای درمان بسیاری از بیماریها است. شرکت ستپوینت اخیرا یک آزمایش بالینی را با استفاده از تحریک رشتههای عصبی واگ برای درمان آرتروز روماتوئید به نتیجه رساند و در حال حاضر بر روی روشی مشابه برای درمان بیماری کرون تلاش میکند.